Wanneer is trauma een klinisch probleem?
Wanneer een traumatische ervaring ervoor zorgt dat een individu onvoldoende kan functioneren omdat hij/zij geplaagd wordt door flashbacks, nachtmerries, opvliegendheid, spanning, overdreven waakzaamheid, vermijdingsdrang of geen plezier meer kan ervaren, kan dit er op langere termijn voor zorgen dat hij of zij uitputting, afvlakking en buitengewone rouw ervaart. In de klinische wereld wordt dit omschreven als het posttraumatische stresssyndroom. Dit syndroom is een klinisch probleem en moet daarom professioneel behandeld worden.
Therapie: EMDR
EMDR, ofwel Eye Movement Desensitization and Reprocessing, is een wetenschappelijk ontwikkelde manier van traumaverwerking. De methode gaat ervan uit dat verlieservaringen, net zoals andere emotionele gebeurtenissen, leerervaringen zijn die gekristalliseerd worden in het hersengebied. Doordat traumatische leerpaden echter doordrongen blijven van negatieve emoties veranderen ze niet, zoals andere emotionele ervaringen, in (nuttige) herinneringen maar blijven ze het individu ten laste.
Verloop
Het eerste consult van een EMDR-behandeling staat in het teken van kennismaking, anamnese en toelichting van de methodiek.
De therapeut stelt zichzelf voor en noteert de identificatiegegevens van de cliënt.
In de anamnese onderzoeken we:
- Wat de actuele klachten zijn.
- Hoe ze zich precies voordoen, wanneer en hoe vaak.
- Hoe lang heeft cliënt al last van deze moeilijkheden? Wanneer is het voor het eerst begonnen?
- Als de klachten zich voordoen, wat denkt en voelt de cliënt dan, wat zijn de lichamelijke reacties?
- Als de cliënt NU aan de traumatische gebeurtenis terugdenkt welk beeld komt er dan in hem/haar op?
- Wat wil de cliënt het liefst bereiken?
- Hoe zou het zijn als je dat bereikt hebt?
- Kan de cliënt bedenken wat hem/haar tegenhoudt om dit te bereiken?
Vervolgens (soms is dit onderwerp van een tweede consult als de anamnese meer tijd in beslag neemt):
- Therapeut geeft uitleg over de EMDR-methodiek (ontstaan, onderdelen, werkend mechanisme, verschillende fases)
- De bilaterale stimulatie (oogbewegingen) worden geoefend: bedoeling is een comfortabel evenwicht te zoeken tussen zitpositie, afstand en ritme.
- We spreken ook een STOP-signaal af mocht het te moeilijk worden.
- We bedenken een “veilige plek”. Dit is een plaats, een activiteit, een herinnering, … die voor rust en ontspanning zorgt bij de cliënt. We zoeken naar een beeld, de gevoelens die daarbij horen en waar in het lichaam deze fijne gevoelens het sterkst worden ervaren. We koppelen daar een cue-woord aan vast en installeren dit met een reeks bilaterale stimulaties.
- Thuis kan de cliënt deze “veilige plek” zelfstandig inoefenen.
Het consult wordt afgerond met reflectie op de ervaringen en planning van de volgende afspraak.
